کَفاکَ ادبا تَجنُّبُکَ ما تَکرهُ مِن غَیرکَ
در مقام ادب همین بس که آنچه برای دیگران نمی پسندی، خود از آن دوری کنی. (مسند
الامام العسکری، ص288)
ان الوصول الی الله عزوجل سفر لا یدرک
الا بامتطاء اللیل.
وصول به خداوند عزوجل سفری است که جز
با عبادت در شب حاصل نگردد. )مسند الامام العسکری، ص290)
لَیسَ مِنَ الاَدَبِ اِظهارِ الفَرَح عِندَ المَحزونِ
اظهار شادی نزد غمدیده، از بی ادبی است. (تحف العقول، ص489)
خَصْلَتانِ لَیْسَ
فَوْقَهُما شَیْءٌ: الاْیمانُ بِاللهِ، وَنَفْعُ الاْخْوانِ.
دو خصلت و حالتی که والاتر از آن دو چیز نمی
باشد عبارتند از: ایمان و اعتقاد به خداوند، نفع رساندن به دوستان و آشنایان.
قُولُوا لِلنّاسِ حُسْناً، مُؤْمِنُهُمْ وَ
مُخالِفُهُمْ، أمَّا الْمُؤْمِنُونَ فَیَبْسِطُ لَهُمْ وَجْهَهُ، وَ أمَّا
الْمُخالِفُونَ فَیُکَلِّمُهُمْ بِالْمُداراهِ? لاِجْتِذابِهِمْ إلَی الاْیِمانِ.
با دوست و دشمن خوش گفتار و خوش برخورد باشید،
امّا با دوستان مؤمن به عنوان یک وظیفه که باید همیشه نسبت به یکدیگر با چهره ای
شاداب برخورد نمایند، امّا نسبت به مخالفین به جهت مدارا و جذب به اسلام و احکام
آن.
اللِّحاقُ بِمَنْ
تَرْجُو خَیْرٌ مِنَ المُقامِ مَعَ مَنْ لا تَأْمَّنُ شَرَّهُ. تداوم
دوستی و معاشرت با کسی که احتمال دارد سودی برایت داشته باشد، بهتر است از کسی که محتمل است شرّ ـ جانی، مالی، دینی و... ـ برایت داشته باشد.
مِنَ الْفَواقِرِ الّتی تَقْصِمُ الظَّهْرَ
جارٌ إنْ رأی حَسَنَهً? أطْفَأها وَ إنْ رَأی سَیِّئَهً? أفْشاها.
یکی
از مصائب و ناراحتی های کمرشکن، همسایه ای است که اگر به او احسان و خدمتی شود آن
را پنهان و مخفی دارد و اگر ناراحتی و اذیّتی متوجّه اش گردد آن را علنی و آشکار
سازد.
قالَ (علیه السلام) لِشیعَتِهِ: أوُصیکُمْ
بِتَقْوَی اللهِ وَالْوَرَعِ فی دینِکُمْ وَالاْجْتِهادِ لِلّهِ، وَ صِدْقِ
الْحَدیثِ، وَأداءِ الاْمانَهِ? إلی مَنِ ائْتَمَنَکِمْ مِنْ بِرٍّ أوْ فاجِر،
وِطُولِ السُّجُودِ، وَحُسْنِ الْجَوارِ.
به شیعیان و دوستان خود
تقوای الهی را
پیشه کنید و در امور دین ورع داشته باشید، در تقرّب به خداوند کوشا باشید و در
صحبت ها صداقت نشان دهید، هرکس امانتی را نزد شما نهاد آن را سالم تحویلش دهید،
سجده های خود را در مقابل خداوند طولانی کنید و به همسایگان خوش رفتاری و نیکی
نمائید.
