بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ

وَ ما أَدْراکَ ما لَیْلَةُ الْقَدْرِ

لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ

تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ فِیها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ

سَلامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ

 سَلامٌ سَلا مٌ سَلامٌ سَلامٌ سَلامٌ

هِیَ هِیَ هِیَ... حَتَّى حَتَّى حَتَّى      

 مَطْلَعِ الْفَجْرِ مَطْلَعِ الْفَجْرِ مَطْلَعِ الْفَجْرِ

شب سلام تا طلوع فجر 

شب قدر شب سلام است

 گویی میان اسمان و زمین

 فقط صدای سلام شنیده میشود وبس

یعنی چنین شبی شب دیدار است

شب وصال است

 شب زیارت است

 دراین شب  تمامی زیارات رسیده اولیاء زمزمه زائرین است

 یکی با جامعه ودیگری با عاشورا ودیگری با ناحیه زائر است 

 از جمیع خلق از ذره ذره عالم هستی یک صدای واحد  بلند است

 سلام سلام سلام.... سلام ....سلام .....همه سلام میکنند وسلام میشنوند

 سَلامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ

یعنی حقیقتا شب سلام است تا به صبح

ادْخُلُوها بِسَلامٍ آمِنِینَ 

 وَ تَحِیَّتُهُمْ فِیها سَلامٌ

سَلامٌ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ

سَلامٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحِیمٍ

سَلامٌ عَلى‏ نُوحٍ فِی الْعالَمِینَ

سَلامٌ عَلى‏ إِبْراهِیمَ

سَلامٌ عَلى‏ مُوسى‏ وَ هارُونَ

سَلامٌ عَلى‏ إِلْ‏یاسِینَ

وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ   

 .....ُ السَّلَامُ عَلَى أَئِمَّةِ الْهُدَى وَ مَصَابِیحِ‏ الدُّجَى‏ وَ أَعْلَامِ التُّقَى وَ ذَوِی النُّهَى وَ أُولِی الْحِجَى وَ کَهْفِ الْوَرَى وَ وَرَثَةِ الْأَنْبِیَاءِ وَ الْمَثَلِ الْأَعْلَى وَ الدَّعْوَةِ الْحُسْنَى وَ حُجَجِ اللَّهِ عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ وَ الْأُولَى وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُه‏.....

  این صدای واحد دلنشین

 درست از نیمه شب شرعی هر نقطه از هر زمین شروع

و دقیقا در طلوع فجر   قطع میشود 

سَلامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ

واگر کسی در شب قدر بخواهد شب چنین سلامی را طولانی کند

 یعنی ساعات بیشتری سلام کند وسلام بشنود

 باید از مغربترین نقطه  به شرقی ترین   درسیر باشد  

چه فرخنده شبی  است  شب پایان فراق یا شب وصال است

 شب  رجوع ولىّ کامل به مقام قَابَ قَوْسَیْنِ أوْ أدْنَى

 و شب اجابت دعای ...فتصل  الی معدن العظمه ...

ره یافته هایی  به مهمانی  شهر رمضان در چنین شبی

 حضور ملائکه وروح را درک میکنند

وسلام انها را میشنوند وبه انها سلام میکنند

 این سلام کردنها وجواب شنیدنها

 برای هر میهمان به فراخور حال واحوالش فرق میکند

 جای مهمان ها هم  با هم فرق دارد

شب زیارت ودیدار وداخل شدن

 به محضرحضرت دوست   است درعرش برای دوستان خاص

وشب زیارت ودیدار  ارواح مومنین ومومنات است برای خیلی ها و...

...فرصتی بس کوتاه اما ذی قدر  از نیمه شب تا طلوع فجر

  شب دیدار انوار پاک است  و دیدار انبیاء واولیاء واصفیاء  

ابرار و اخیار وصلحا ی اول تا اخر عالم و...علیهم السلام برای پاکان  و...

.......

واگر ترا ای دوست همچو این مسکین مانده در منجلاب فسادها 

 هیچ امید ی به توفیقی  درهیچ یک از این دیدارها نیست

 راه میان بری هست اهسته میگویم  خوب گوش کن 

 در دل منبری یگذاراین شب ها  و انجا را  حسینیه کن

با ذکر روضه حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام

 یادی از لحظه ای که مولایما ن حضرت ابا عبدالله علیه السلام

  پیکر خون الود علی اصغرش را دور ازچشم مادرش خاک میکرد

 در دل زنده نما  اگر اشکت هم  جاری  نشد   حال گریه بخودگیر وبگو 

 السلام علیک یا ابا عبدالله

 یعنی  اینکه در  شب قدر تو دل روانه کربلا کن 

  وقصد زیارت حضرت سید الشهدا ء  علیه السلام نما

 و بگیر دامن ردایش را محکم و هرجا رود همراهش باش

 همچون بچه خردسال بی ادب وژولیده  که با همه بی ادبی و نادانیش 

گوشه  قبای پدر را سخت چسبیده است

 و به هیچ وجه حاضر نیست رها کند 

مطمئن باش   طفل خردسال را هیچ کجا از پدر جدا نمیکنند

 هر چند بی ادب و بد اخلاق و  شرور  ...باشد  

  با این سلام وهمراهی با پدر امت امثال  تو

 و همچو من الوده به رذائل و محروم از فضائل و باز مانده از قافله مهمانان

  را هم به شب  سلام  وصل میکنند وشاید  عنایت مولی  اصل سلام کند

 چونکه هرکه با حق  تبارک وتعالی و عزوجل هم  سلام  شود 

 بسیار محتمل است که از رب رحیم  هم   سلام   شنود

 و شاید انقدر باران سلام از انبیاء واولیاء واز عرش وفرش ...شنود که سلام شود

  وشاید اگر مشمول عنایت خاص شود

 لمحه ای مصداق ...لافرق بینک وبینهم الا انهم عبادک   ...  

مادام که  ردای پدر را سخت چسبید ه ای

وبه هیچ قیمتی حاضر نیستی این حبل المتین وعروة الوثقی  

و راه میانبر وصول به جایگاه میهمانان مخصوص را رها کنی

 هر جا که پدر هست تو هم هستی با این تفاوت که میان تو وپدر

 در مراتب ادب و اخلاق و... فاصله از زمین تا اسمان است  

 اگر این جایگاه را از دست ندهی

 همراهی و همنشینی با پدر بالاخره لیله القدری

همچون پدرت میکند پاک وخالص با صفا و بی غل وغش

 وبنده مخلص وعبد محض وشاید شب قدری در مدت عمر عبودیت  محضت ت  مقدمه ربوبیتت  یشود   اگر او خواهد ...

بسمه تبارک وتعالی
نطفه  فساد ، بسته شده است
لَمَّا مَرِضَتْ فَاطِمَةُ  عَلَیهَا السَّلَامُ  الْمَرْضَةَ الَّتِی تُوُفِّیتْ فِیهَا، اجْتَمَعَ إِلَیهَا نِسَاءُ الْمُهَاجِرِینَ وَ الْأَنْصَارِ یعُدْنَهَا
چون فاطمه علیها السّلام بیمار شد به آن بیماری که موجب رحلت آن حضرت گردید به هنگام شدّت یافتن بیماریش گروهی از زنان مهاجر و انصار به عیادتش جمع شدند
فَقُلْنَ لَهَا: کیفَ أَصْبَحْتِ مِنْ عِلَّتِک یا ابْنَةَ رَسُولِ اللَّهِ! ؟
گفتند: ای دختر رسول خدا! وضع بیماریت چگونه است و با آن چه می کنی؟
فَحَمِدَتِ اللَّهَ وَ صَلَّتْ عَلَی أَبِیهَا صلی الله علیه واله وسلم  ثُمَّ قَالَتْ:
آن حضرت ستایش خداوند سبحان کرده بر پدرش درود فرستاد، و سپس گفت:
أَصْبَحْتُ وَاللَّهِ عَائِفَةً لِدُنْیاکنَّ قَالِیةً لِرِجَالِکنَّ
حالم به گونه ای است که از دنیای شما  بسیار بیزارم و مردانتان را دشمن  میدانم
لَفَظْتُهُمْ بَعْدَ أَنْ عَجَمْتُهُمْ وَ شَنَأْتُهُمْ بَعْدَ أَنْ سَبَرْتُهُمْ
حال و قالشان را آزمودم و از آنچه کردند،
 بسی ناخشنودم و آنان را به کناری نهادم.
فَقُبْحاً لِفُلُولِ الْحَدِّ
چقدر زشت است فرسودگی و سستی بعد از جدیت و تلاش و تیزی!
(مردان شما در زمان «رسول خدا» شمشیر تیز و بُرّان بودند، ولی پس از رحلت آن حضرت فرسوده شدند  
وَ اللَّعِبِ بَعْدَ الْجِدِّ
و چه زشت است به بازیچه گرفتن پس از جدیت و قاطعیت!
 (آنها قبلا برای پیشرفت دین از خود قاطعیت نشان می دادند و لی اکنون کار را به بازی گرفته و از جانشین حقیقی پیامبر- صلی الله علیه و آله و سلم- جانبداری نکردند )
وَ قَرْعِ الصَّفَاةِ
چرا که چون تیغ زنگار خورده نابرّا
وَ صَدْعِ الْقَنَاةِ
و چون نیزه از قد دو نیم شده،
وَ خَطَلِ الْآرَاءِ
و صاحبان اندیشه های تیره و نارسایند.
وَ زَلَلِ الْأَهْوَاءِ
لغزش‏های ناشی از هوا و هوسها!
وَ (بِئْسَ ما قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنْفُسُهُمْ أَنْ سَخِطَ اللَّهُ عَلَیهِمْ وَ فِی الْعَذابِ هُمْ خالِدُونَ) «مائده: 80»
چه بد ذخیره ای از پیش برای خود فرستادند.
 خشم خداوند را به جان خریدند و در آتش و نیران پاینده اند.
لَا جَرَمَ لَقَدْ قَلَّدْتُهُمْ رِبْقَتَهَا وَ حَمَّلْتُهُمْ أَوْقَتَهَا
از سر ناچاری، ریسمان امور و وظایف را به گردن آنان انداخته
سنگینی و مسئولیت کار را بدانها واگذاردم
وَ شَنَنْتُ عَلَیهِمْ غَارَهَا
و ننگ عدالت کشی را بر آنها بار کردم.
فَجَدْعاً وَ عَقْراً
نفرین ابد بر این مکاران،
وَ بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ
دور باشند از رحمت حق این ستمکاران
وَیحَهُمْ، أَنَّی زَعْزَعُوهَا عَنْ رَوَاسِی الرِّسَالَةِ وَ قَوَاعِدِ النُّبُوَّةِ وَ الدَّلَالَةِ
وای بر آنان! از چه رو تمرکز حق را در مرکز خود سبب نگشتند
و از این راه، خلافت را از پایه های نبوّت دور داشتند
وَ مَهْبِطِ الرُّوحِ الْأَمِینِ وَ الطَّبِینِ بِأُمُورِ الدُّنْیا وَ الدِّینِ
و از سرایی که محل نزول جبرئیل بود، به دیگرسرا بردند
و از ید قدرت کاردانان دین و دنیا خارج ساختند؟!
 أَلا ذلِک هُوَ الْخُسْرانُ الْمُبِینُ   زمر 15
به هوش! که زیانی بس بزرگ است!
وَ مَا الَّذِی نَقَمُوا مِنْ أَبِی الْحَسَنِ نَقَمُوا مِنْهُ وَاللَّهِ
چه چیزی سبب گردید تا از ابوالحسن،
علی علیه السلام عیبجویی کنند؟ عیب او گفتند؛
نَکیرَ سَیفِهِ
زیرا شمشیرش، خویش و بیگانه، شجاع و ترسو نمی شناخت.
وَ قِلَّةَ مُبَالاتِهِ بِحَتْفِهِ
دریافتند که او به مرگ توجهی ندارد.
وَ شِدَّةَ وَطْأَتِهِ
دیدند که او چگونه بر آنها می تازد
 و آنان را به وادی فنا می افکند.
وَ نَکالَ وَقْعَتِهِ
و برخی را برای عقوبت و سرمشق دیگران باقی می گذارد.
وَ تَنَمُّرَهُ فِی ذَاتِ اللَّهِ
 به کتاب خدا مسلط و دانا، و خشم او در راه خوشنودی خداوند بود.
وَ تَاللَّهِ لَوْ مَالُوا عَنِ الْمَحَجَّةِ اللَّائِحَةِ
به خداوند سوگند اگر از طریق آشکار و نمایان حق منحرف نشده
وَ زَالُوا عَنْ قَبُولِ الْحُجَّةِ الْوَاضِحَةِ
و از قبول دلایل و حجتهای روشن و مبین، امتناع نمی نمودند،
لَرَدَّهُمْ إِلَیهَا وَ حَمَلَهُمْ عَلَیهَا
آنان را به راه مستقیم، هادی و رهنمون می شد
 و از انحراف و اعوجاج آنان جلوگیری می نمود.
وَ لَسَارَ بِهِمْ سَیراً سُجُحاً لَا یکلُمُ خِشَاشُهُ وَ لَا یکلُّ سَائِرُهُ وَ لَا یمَلُّ رَاکبُهُ
  به خداوند سوگند، اگر مردانتان
در خارج نشدن زمام امور، از دستان علی پای نمی فشردند
و تدبیر کار را آنچنان که پیامبر بدو سپرده بود، تحویل او می دادند
  علی آن را به سهولت راه می برد
 و این شتر را به سلامت به مقصد می رساند
 آن گونه که حرکت این شتر رنج آور نمی شد.
وَ لَأَوْرَدَهُمْ مَنْهَلًا نَمِیراً صَافِیاً رَوِیاً
علی آنان را به آبشخوری صاف و مملو و وسیع هدایت می کرد
تَطْفَحُ ضَفَّتَاهُ وَ لَا یتَرَنَّقُ جَانِبَاهُ
که آب از اطرافش سرازیر می شد
 و هرگز رنگ کدورت به خود نمی گرفت.
وَ لَأَصْدَرَهُمْ بِطَاناً
او آنان را از این آبشخور سیراب به در می آورد.
وَ نَصَحَ لَهُمْ سِرّاً وَ إِعْلَاناً
علی خیر و نیکی را در نهان و آشکار برای آنان خوش می داشت.
وَ لَمْ یکنْ یحَلَّی مِنَ الْغِنَی بِطَائِلٍ
او اگر بر مسند می نشست
 هرگز بهره ای فراوان از بیت المال را به خود اختصاص نمی داد
وَ لَا یحْظَی مِنَ الدُّنْیا بِنَائِلٍ
و از فزونی و ثروت دنیا جز به مقدار نیاز برداشت نمی کرد،
غَیرَ رَی النَّاهِلِ وَ شُبْعَةِ الْکلِّ
به مقدار آبی که تشنگی را فرو نشاند
 و خوراکی که گرسنگی را برطرف نماید.
وَ لَبَانَ لَهُمُ الزَّاهِدُ مِنَ الرَّاغِبِ وَ الصَّادِقُ مِنَ الْکاذِبِ
 در آن هنگام ، مرد پارسا از «تشنه حُطامِ دنیا  بازشناخته می شد
 و راستگو از دروغگو متمایز می گشت،  در این صورت، ابواب برکات آسمانی و زمین بر آنان گشوده
 می شد ولی خداوند به زودی، آنان را به سبب اعمال و کردارشان مؤاخذه خواهد کرد
 وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُری آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ
زیرا اگر ساکنان قریه ای ایمان آورده خدا ترسی پیشه می ساختند
برکات زمین و آسمان را بر آنان فرو می ریختیم.
وَ لکنْ کذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یکسِبُونَ   اعراف: 96  
امّا آنان دروغ گفتند و ما آنان را در برابر آنچه که به دست آورده بودند، گرفتار آوردیم
 وَ الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ هؤُلاءِ سَیصِیبُهُمْ سَیئاتُ ما کسَبُوا
 و کسانی از اینان که ستم روا داشتند
  نتیجه سوء کردارشان را به زودی خواهند یافت.
وَ ما هُمْ بِمُعْجِزِینَ   زمر: 51
آنان هرگز بر ما چیرگی نخواهند یافت .
أَلَا هَلُمَّ فَاسْتَمِعْ
بیایید! و بشنوید!
وَ مَا عِشْتَ أَرَاک الدَّهْرَ عَجَباً وَ إِنْ تَعْجَبْ فَعَجَبٌ قَوْلُهُمْ
روزگار چه طرفه معجونی در نهان دارد
 و چه بازیچه ها یکی از پس دیگری آشکار می سازد.
 لَیتَ شَعْرِی إِلَی أَی سِنَادٍ اسْتَنَدُوا
ای کاش می دانستم دبه چه پناهگاهی تکیه داده اند؟
وَ عَلَی أَی عِمَادٍ اعْتَمَدُوا
و کدامین ستون را پشتیبان گرفته اند؟
وَ بِأَیةِ عُرْوَةٍ تَمَسَّکوا
و به کدامین ریسمان تمسّک جسته اند؟
وَ عَلَی أَیةِ ذُرِّیةٍ أَقْدَمُوا وَ احْتَنَکوا
و بر چه خاندانی پیشقدم شده، استیلا جسته اند؟
 لَبِئْسَ الْمَوْلی وَ لَبِئْسَ الْعَشِیرُ   حج: 13  
شگفتا! که بد سرپرستی انتخاب کرده و
 بد دوستانی برگزیده اند.
 وَ بِئْسَ لِلظَّالِمِینَ بَدَلًا  کهف: 50
و ستمکاران  که به جای خداوند شیطان را اطاعت نمودند  چه بد مبادله کردند.
اسْتَبْدَلُوا وَاللَّهِ الذَّنَابَی بِالْقَوَادِمِ وَ الْعَجُزَ بِالْکاهِلِ
اینان شاهپر  را گذاشتند  به جای ان به پرهای مخرج چسبیدند   .
فَرَغْماً لِمَعَاطِسِ قَوْمٍ یحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یحْسِنُونَ صُنْعاً
به خاک مذلّت ساییده باد بینی قومی که
 خیال کردند با این اعمال کار خوبی را انجام داده اند.
 أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لکنْ لا یشْعُرُونَ   بقرة: 12
بدانید که آنان فاسدند، ولی خود نمی دانند
وَیحَهُمْ  
أَ فَمَنْ یهْدِی إِلَی الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ یتَّبَعَ أَمَّنْ لا یهِدِّی إِلَّا أَنْ یهْدی فَما لَکمْ کیفَ تَحْکمُونَ  یونس: 35  
وای بر آنان!  آیا آن کس که مردم را به راه راست فرا می خواند،
سزاوار پیروی است یا آنکه خود راه را نمی داند؟
 وای بر شما! چه بد داوری می کنید
أَمَا لَعَمْرِی لَقَدْ لَقِحَتْ فَنَظِرَةٌ رَیثَمَا تُنْتَجُ
هان، به جان خودم سوگند که نطفه    فساد ، بسته شده است.
 و شتر این فتنه، آبستن شده به همین زودی خواهد زایید
 منتظر باشید  تا این فساد در پیکر اجتماع اسلامی منتشر شود.
ثُمَّ احْتَلَبُوا مِلْ ءَ الْقَعْبِ دَماً عَبِیطاً وَ ذُعَافاً مُبِیداً
سپس، از پستان این  شتر خون و زهری که زود هلاک کننده است، بدوشید.
هُنَالِک یخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ
 در اینجاست که پویندگان راه باطل زیان بینند
وَ یعْرَفُ التَّالُونَ غِبَّ مَا أُسِّسَ الْأَوَّلُونَ
مسلمانانی که در پی خواهند آمد، درمی یابند
 که    این ها  چه  بنیانی  استوار ساختند.
ثُمَّ طِیبُوا عَنْ دُنْیاکمْ أَنْفُساً وَاطْمَئِنُّوا لِلْفِتْنَةِ جَأْشاً
قلبتان با فتنه ها هم اغوش  خواهد بود .
وَ أَبْشِرُوا بِسَیفٍ صَارِمٍ
منتظر باشید  برای  شمشیرهای کشیده و بُرّا،
وَ سَطْوَةِ مُعْتَدٍ غَاشِمٍ
و حمله های  جائران  و متجاسران ستمکاران
وَ بِهَرْجٍ شَامِلٍ
و درهم شدن امور همگان
وَ اسْتِبْدَادٍ مِنَ الظَّالِمِینَ
و استبداد  ظالمان
یدَعُ فَیئَکمْ زَهِیداً
غنایم و حقوق شما را اندک خواهند داد.
وَ جَمْعَکمْ حَصِیداً
و جمع شما را با شمشیرهایشان دور خواهند کرد.
فَیا حَسْرَةً لَکمْ
و شما جز میوه حسرت برداشت نخواهید نمود.
وَ أَنَّی بِکمْ
 کارتان به کجا خواهد انجامید؟
وَ قَدْ عَمِیتْ عَلَیکمْ
در حالی که  حقایق امور بر شما مخفی گردیده است.
 أَ نُلْزِمُکمُوها وَ أَنْتُمْ لَها کارِهُونَ   هود: 28  
آیا شما را به کاری وادارم که از آن کراهت دارید؟
 
قَالَ سُوَیدُ بْنُ غَفَلَةَ فَأَعَادَتِ النِّسَاءُ قَوْلَهَا (عَلَیهَا السَّلَامُ) عَلَی رِجَالِهِنَّ
سوید می گوید: زنان حاضر در مجلس، سخنان حضرت فاطمه علیها السّلام  را پیش مردان خود بازگو و تکرار کردند.
فَجَاءَ إِلَیهَا قَوْمٌ مِنْ وُجُوهِ الْمُهَاجِرِینَ وَ الْأَنْصَارِ مُعْتَذِرِینَ وَ قَالُوا:
در پی آن، گروهی از بزرگان و رؤسای مهاجران و انصار در حالی که اعتذار می جستند و اظهار ندامت، نزد حضرت زهرا  علیها السّلام   آمدند و به آن حضرت گفتند:
یا سَیدَةَ النِّسَاءِ لَوْ کانَ أَبُو الْحَسَنِ ذَکرَ لَنَا هَذَا الْأَمْرَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نُبْرِمَ الْعَهْدَ وَ نُحَکمَ الْعَقْدَ لَمَا عَدَلْنَا عَنْهُ إِلَی غَیرِهِ
ای سرور زنان عالم! اگر ابو الحسن،  علی علیه السّلام  برای ما حقایق را عنوان می کرد، پیش از آنکه ما با دیگری  ابوبکر  عهدِ وثیق و پیمانِ استوار و محکم بسته باشیم، هرگز از او روی برنتافته به دیگری میل نمی کردیم.
فَقَالَتْ  عَلَیهَا السَّلَامُ  إِلَیکمْ عَنِّی
حضرت فاطمه  علیها السّلام  فرمود: دنبال کار خود بروید.
 
فَلَا عُذْرَ بَعْدَ تَعْذِیرِکمْ وَ لَا أَمْرَ بَعْدَ تَقْصِیرِکمْ
دیگر پس از این عذرخواهی دروغین، عذری نیست و پس از این کوتاهی و تقصیرتان، کاری نیست.
 من مسئولیت بازگویی حقایق را داشتم  نصیحتی بود از من به شما و حجّت را بر شما تمام کردم
منبع : بحار الأنوار / ج‏43 / 159 / باب 7 ما وقع علیها من الظلم و بکائها و حزنها و شکایتها فی مرضها إلى شهادتها و غسلها و دفنها و بیان العلة فی إخفاء دفنها صلوات الله علیها و لعنة الله على من ظلمها ..... ص : 155