ک
ناصرالدین شاه چهارمین پادشاه سلسله قاجار نزدیک نیم قرن از تاریخ 14 شوال 1264ق تا 17 ذی‌القعده 1313ق در ایران سلطنت کرد، وی جمعاً سه بار به اروپا سفر کرد و در هر بار امتیازات بی‌شماری به بیگانگان می‌داد، خصوصاً در سفر سوم خویش امتیاز توتون و تنباکو و همچنین بانک شاهی را به دولت انگلستان داد.
تالبوت اطلاعاتی در زمینه توتون و تنباکوی ایران از اعتمادالسلطنه کسب نمود و با همکاری امین‌السلطان موافقت شاه را نسبت به کسب امتیاز توتون و تنباکو و صدور دخانیات ایران جلب کرد. پس از بازگشت ناصرالدین شاه و همراهان به ایران، تالبوت جهت تأسیس شرکت (کمپانی رژی) برای انحصار امتیاز توتون و تنباکو به تهران آمد.
امین‌السلطان صدراعظم به شاه اظهار داشت که بابت امضای قرارداد بیست و پنج هزار لیره پاداش خواهد گرفت و نیز هر سال پانزده هزار لیره هم عایدش خواهد شد، در این زمینه امین‌السلطان و کامران میرزا نایب‌السلطنه رشوه‌های کلانی دریافت نمودند.
بنابر این در 28 رجب سال 1308هـ . ق. امتیاز توتون و تنباکوی ایران به مدت 50 سال در اختیار تالبوت و شرکای او قرار گرفت. برطبق این قرارداد: ” اجازه‌نامچه‌ای برای فروش و معامله و غیره توتون و تنباکو و سیگار ... حق خالص صاحبان این امتیاز است و احدی جز صاحبان این امتیازنامه حق صدور اجازه‌نامه‌جات مزبور را ندارند.“
در آن زمان معیشت بسیاری از مردم از طریق فروش توتون و تنباکو تأمین می‌شد و زارع و تاجر هیچ نوع اختیاری در تولید و فروش این محصول نداشتند. بنابر این رفته رفته موج اعتراضات در نقاط مختلف ایران خصوصاً شهرهای تهران، اصفهان، شیراز، تبریز... آغاز شد.و برخی از تجار از فروش محصول خود به شرکت رژی خودداری کردند. در فارس که گفته می‌شود مرغوبترین تنباکوی ایران را داشت بعضی از تجار محصول خود را برای اینکه به دست بیگانه ندهند به آتش کشیدند. پس از اوج گرفتن مخالفت و درگیری، اقشار مختلف مردم به علمای دینی در شهرهای مختلف رجوع کرده و کسب تکلیف نمودند.
میرزا حسن آشتیانی با آیت‌الله محمدحسن شیرازی مکاتبه و کسب تکلیف نمود، آیت‌الله شیرازی ابتدا نامه‌ای به ناصرالدین شاه ارسال نمود و به شاه در مورد عدم سپردن سرمایه مملکت به دست بیگانه هشدار داد، ولی شاه به هشدارهای وی ترتیب اثر نداد.
آیت‌الله شیرازی حکم به تحریم استعمال تنباکو را بدین شرح اعلام نمود: الیوم استعمال توتون و تنباکو بای نحو کان حرام و مرتکب در حکم محارب با رسول خدا (ص)و امام زمان است. با توجه به اعتقادات دینی و مذهبی مردم، همه اقشار مختلف از حکم نامبرده استقبال نمودند، حتی درباریان خصوصاً زنان حرمسرای ناصرالدین شاه این حکم را لازم‌الاجرا دانستند.
در نتیجه شاه به رفع انحصار داخله پرداخت ولی مردم دست از مبارزات خود برنداشتند، تا اینکه شاه وادار به لغو قرارداد شد.
