نگاهی به اسم او

فصل سى و چهارم : چغندر
1806 - امام صادق (علیه السلام ):
خوردن چغندر، در برابر جذام ، ایمنى مى دهد.⁽¹⁰⁰²⁾
1807 - امام صادق (علیه السلام ):
خداوند، جذام را از میان یهودیان برداشت ، بدان سبب که چغندر مى خوردند و رگ ها را بیرون مى کشیدند⁽¹⁰⁰³⁾.⁽¹⁰⁰⁴⁾
1808 - امام کاظم (علیه السلام ):
چغندر، رگ جذام را به کلى از میان مى برد. هیچ چیز به درون گرفتار به برسام ⁽¹⁰⁰⁵⁾ درنیامده است که همانند برگ چغندر باشد.⁽¹⁰⁰⁶⁾
1809 - امام رضا (علیه السلام ):
به بیمارانتان ، چغندر (یعنى برگ آن را) بدهید؛ چرا که در آن درمان است و هیچ بیمارى اى به همراه ندارد و هیچ عارضه اى در آن نیست و خواب بیمار را آرام مى سازد؛ اما از خود چغندر بپرهیزید؛ چرا که سودا را تحریک مى کند.⁽¹⁰⁰⁷⁾
1810 - امام رضا (علیه السلام ):
در بیان فایده هاى چغندر -: عقل را استحکام مى بخشد و خون را تصفیه مى کند.⁽¹⁰⁰⁸⁾
1811 - المحاسن :
به نقل از احمد بن محمد بن ابى نصر -: امام رضا (علیه السلام ) پرسید: ((اى احمد! علاقه ات به سبزى ها چگونه است ؟)).
گفتم : همه آنها را دوست دارم .
فرمود: ((اگر چنین است ، بر تو باد چغندر؛ زیرا بر کرانه هاى فردوس ‍ مى روید و شفاى دردها در آن است . استخوان را درشت مى کند، گوشت مى رویاند و اگر نبود که دستان گناهکاران به آن مى رسد، هر برگ از آن براى پوشش چند مرد، بسنده مى کرد)).
گفتم : براى من ، از دوست داشتنى ترین سبزى هاست .
فرمود: ((خدا را بر این که با آن آشنایى ، سپاس بگزار)).⁽¹⁰⁰⁹⁾
1812 - بحارالانوار:
روایت شده است : ((چغندر، نیکو سبزى اى است . بر ساحل پردیس ‍ مى روید، شفاى همه ردها در آن است ، پى را استحکام مى بخشد، خون را زیاد مى کند و استخوان را ستبر مى سازد)).⁽¹⁰¹⁰⁾
ر. ک : ص 270 (آنچه براى درمان پیسى سودمند است / خوردن گوشت گاو همراه با چغندر).