کولیت و انواع آن : http://zistpayam2.blogfa.com
به نقل از جام‌جم آنلاین: به التهاب روده بزرگ یا کولون، کولیت گفته می‌شود. کولون بخشی از دستگاه هاضمه است که مواد دفعی در آن انباشته می‌شوند. رکتوم بخش انتهایی کولون پیش از آنوس (مقعد) است.
کولیت به اشکال مختلف شامل اولسراتیو یا زخمی، بیماری کرون ، کولیت عفونی ، کولیت با غشای کاذب و اسپاسمی روی می‌دهد.
در مبتلایان به کولیت اولسراتیو ، زخم‌ها و التهاب دیواره داخلی کولون منجر به بروز علایم درد شکمی ، اسهال و خونریزی متناوب رکتوم می‌شود.
کولیت اولسراتیو طولانی مدت ، خطر سرطان کولون را افزایش می‌دهد. همچنین با التهاب مفاصل ، ستون فقرات ، پوست ، چشم و کبد ارتباط دارد.
علل کولیت اولسراتیو
علل این بیماری و بیماری کرون ناشناخته است. امروزه مدرک متقاعد کننده‌ای وجود ندارد که این دو بیماری به واسطه عفونت ایجاد شوند و هیچ یک هم مسری نیستند. کولیت اولسراتیو به وسیله فعال شدن غیرطبیعی دستگاه ایمنی بدن در روده‌ها ایجاد می‌شود. سیستم ایمنی شامل سلول‌های ایمنی و پروتئین‌هایی است که این سلول‌ها تولید می‌کنند و همراه با هم برای دفاع بدن در مقابل باکتری‌های مضر ، ویروس‌ها ، قارچ‌ها و دیگر مهاجمان خارجی عمل می‌کنند.
فعال شدن سیستم ایمنی باعث التهاب داخل بافت‌های فعال شده می‌شود.به طور طبیعی سیستم ایمنی تنها زمانی فعال است که بدن در معرض مهاجمان مضر قرار گیرد اما در مبتلایان به بیماری کرون و کولیت اولسراتیو ، ایمنی بدن به طور غیرطبیعی و در غیاب عوامل خارجی فعال می‌شود.ادامه این فعالیت به ایجاد التهاب و زخم می‌انجامد. حساسیت به این فعالیت غیرطبیعی دستگاه ایمنی بدن ارثی است. بنابراین بستگان درجه یک (خواهر و برادر، فرزندان و والدین) مبتلایان بیماری التهاب روده (IBD) ممکن است به این بیماری دچار شوند. علایم کولیت اولسراتیو
نشانه‌های این بیماری شامل خونریزی از رکتوم و اسهال است اما طیف وسیعی از علایم را در میان بیماران دارد. تنوع نشانه‌ها تفاوت‌هایی را در شدت بیماری و التهاب سبب می‌شود.
کولیت اولسراتیو براساس محل و شدت التهاب در روده به انواع مختلف تقسیم‌بندی شده است:1- پروکتیت اولسراتیو: التهابی که به رکتوم محدود می‌شود. گاهی تنها نشانه آن خونریزی متناوب رکتوم است. سایر بیماران با التهاب بیشتر درد رکتوم را نیز تجربه می‌کنند.
2- پروکتوسیگوئیدیت: التهاب رکتوم و کولون سیگموئید (بخش کوتاهی از کولون و کنار رکتوم) 3- کولیت سمت چپ: التهابی که در رکتوم آغاز شده و تا کولون چپ ادامه می‌یابد. علایم آن شامل کولیت با اسهال خونی، انقباضات شکمی، کاهش وزن و درد سمت چپ شکم است.4- پانکولیت: التهابی که همه کولون (کولون راست، چپ، عضله متقاطع و رکتوم) را تحت تاثیر قرار می‌دهد. نشانه‌های آن عبارتند از: اسهال خونی، انقباضات و درد شکمی ، کاهش وزن ، خستگی، تب و عرق شبانه. برخی بیماران علایم خفیف‌تری دارند که به سرعت به دارو پاسخ می‌دهند.5- کولیت بدخیم: نوع نادر اما شدید پانکولیت است. مبتلایان به شدت بیمار هستند و به درد شدید شکمی، از دست دادن آب بدن، اسهال خونی، و حتی شوک دچار می‌شوند. این افراد در معرض ابتلا به آماس سمی کولون و پارگی آن قرار دارند. درمان این بیماران تنها در بیمارستان و با داروهای قوی انجام می‌گیرد.در صورت عدم پاسخ به درمان، جراحی و حذف کولون آسیب دیده برای جلوگیری از پارگی کولون ضروری است. تشخیص
تشخیص کولیت اولسراتیو با توجه به علایم شامل درد شکمی، خونریزی رکتوم و اسهال صورت می‌گیرد. آزمایش مدفوع از نظر انگل و عفونت نیز انجام می‌شود چرا که علایمی شبیه به نشانه‌های کولیت ایجاد می‌کنند. آزمایش خون نیز ممکن است آنمی و افزایش گلبول‌های سفید خون یا میزان سدیمانتاسیون (ته نشینی) خون را نشان دهد.افزایش گلبول‌های سفید و سدیمان هر دو منعکس‌کننده وجود التهاب در کولون است. تایید کولون اولسراتیو نیازمند بررسی روده بزرگ از طریق کولونوسکپی یا سیگموئیدوسکوپی است.
اطلاع از شدت و گسترش کولیت در انتخاب نوع درمان حائز اهمیت است. عکس‌برداری با باریم‌انما هم می‌تواند علایم کولیت اولسراتیو را نشان دهد. درمان روش‌های درمان کولیت اولسراتیو شامل دارو و جراحی هستند. اما جراحی برای کسانی است که به التهاب شدید و مشکلات خطرآفرین دچار می‌شوند.داروی خاصی برای درمان کامل کولیت اولسراتیو وجود ندارد و مبتلایان معمولا دوره‌های متناوب عود بیماری را تجربه می‌کنند. طی این دوره‌ها علایم درد شکمی، اسهال و خونریزی رکتوم تشدید می‌شود و با فروکش کردن نشانه‌ها بهبودی تا حدی صورت می‌گیرد.همانطور که اشاره شد معمولا نوع اولسراتیو با داروی خاصی درمان نمی‌شود و لذا هدف استفاده از داروها کمک به رفع علایم، حفظ این حالت و بهبود کیفیت زندگی بیمار است. به طور کلی داروهای کولیت اولسراتیو شامل:
1 ) عوامل ضدالتهابی مانند ترکیبات 5-ASA ، کورتیکواستروئیدها
2) تعدیل‌کننده‌های ایمنی مانند سیکوسپورین، متوترکسات و برخی داروهای دیگر هستند.
اخیرا یک داروی جدید حاوی نیکوتین به کار می‌رود. . در شرایط خاص درمان بیماران با نیکوتین صورت می‌گیرد