نگاهی به اسم او

فصل بیست و نهم : آویشن
1755 - امام کاظم (علیه السلام ):
داروى امیرمومنان (علیه السلام )، آویشن ⁽⁹⁴⁰⁾ بود. او مى فرمود: ((آویشن براى معده ، پرزى همانند پرز پارچه هاى مخمل مى شود)).⁽⁹⁴¹⁾
1756 - مکارم الاخلاق :
امام صادق (علیه السلام ) فرمود: ((چهار چیز، چشم را جلا مى دهد، سودمند است و هیچ زیانى ندارد)).
درباره آنها از امام (علیه السلام ) پرسیدند.
فرمود: ((آویشن و نمک ، وقتى با هم باشند، نانخواه و گردو، وقتى را هم باشند)).
به ایشان گفتند: این چهار چیز، وقتى با هم باشند، به چه کار مى آیند؟
فرمود: ((نانخواه و گردو، (چون در بر هم قرار گیرند،) بواسیر را مى سوزانند، باد را دور مى کنند، رنگ پوست را زیبا مى سازند، معده را سختى (مقاومت ) مى دهند و کلیه ها را گرم مى کنند.
اما آویشن و نمک ، (چون در بر هم قرار گیرند،) بادها را از دل برون مى رانند، انسدادها را مى گشایند، بلغم را مى سوزانند، آب (منى ) را زیاد مى گردانند، بوى دهان را خوش مى سازند، معده را نرمى مى دهند، بوهاى بد را از دهان مى برند و آلت را سفتى مى بخشند)).⁽⁹⁴²⁾
1757 - المحاسن :
روایت شده است که آویشن ، معده را مى پالاید.⁽⁹⁴³⁾
1758 - المحاسن :
در حدیث است که آویشن ، پرز معده را مى رویاند.⁽⁹⁴⁴⁾
ر. ک : ص 156 (آنچه از کژدهانى ایمنى مى دهد).