نگاهی به اسم او

برخوان غم چو عالمیان را  صلا زدند
اول صلا به سلسله ی   انبیا ء    زد ند


نوبت به اولیا ء چو رسید آسمان  طپید
زان ضربتی که   بر سر شیرخدا  زدند


آن در که جبرئیل  امین بود  خادمش
اهل ستم  به پهلوی  خیرالنساء   زدند


بس آتشی ز اخگر الماس ریزه ها
افروختند و در حسن   مجتبی  زدند


وانگه  سرادقی  که ملک محرمش نبود
کندند   از مدینه   و در   کربلا     زدند


وز تیشه ی ستیزه درآن دشت  کوفیان
بس نخل ها ز گلشن   آل   عبا     زدند


پس ضربتی کزان جگر مصطفی درید
بر حلق تشنه ی خلف   مرتضی   زدند


اهل حرم دریده گریبان، گشوده مو
فریاد بر در   حرم   کبریا     زدند


روح الامین نهاده به زانو سر حجاب

تاریک شد ز دیدن آن   چشم    آفتاب