نگاهی به اسم او

اسفناج  Spinach
نام علمی   Spinacia oleracea 

   
کلیات گیاه شناسی
اسفناج گیاه بومی ایران است و از اوائل قرن اول میلادی کم کم به نقاط دیگر دنیا راه یافت . بطوریکه در تاریخ مسطور است اسفناج در قرن هفتم در چین و در قرن دوازدهم در اسپانیا کشت میشده است . کشت اسفناج در سال 1806 در آمریکا شروع شد .
اسفناج گیاهی است یکساله درای ساقه ای راست به ارتفاع نیم متر که برگهای آن پخن و نرم مثلثی شکل برنگ سبز می باشد . اسفناج نسبت به سرمای زمستان مقاوم است .
دو نوع اسفناج وجود دارد که بنام پائیزه و بهاره نامیده می شود . اسفناج بهاره در فصل بهار کاشته می شود و به اسفناج انگلیسی معروف است . نوع پائیزه آن که به خاک بسیار غنی احتیاج درد در پائیز کاشته می شود . گلهای اسفناج برنگ سبز کمرنگ می باشد .
اسفناج چون درای مواد غذایی فراوانی است کشت آن امروز در تمام نقاط دنیا معمول است .
ترکیبات شیمیایی:
اسفناج از نظر داشتن ویتامین B3 بسیار غنی است و بنابراین داروی مهمی برای برطرف کردن بیماری پلاگر است .( پلاگر یک نوع بیماری است که بعلت کمبود ویتامین B3 در بدن تولید می شود و نشانه های ضعف بدن ، تشنج ، اختلال در دستگاه هاضمه و بوجود آمدن لکه های قرمز روی بدن است .)
ضمنا در اسفناج مقدر زیادی آهن ، ید ، لسیتین ، کلروفیل ، کاروتن ، اسید اگزالیک و اسید ارسنیک وجود دارد در صد گرم اسفناج خام مورد زیر موجود است :
انر‍‍‍ژی                       20 کالری
آب                           90 گرم
پروتئین                      3 گرم
چربی                       0/3 گرم
مواد نشاسته ای        3/5 گرم
کلسیم                     90 میلی گرم
فسفر                       50 میلی گرم
آهن                          3/2 میلی گرم
سدیم                       70 میلی گرم
پتاسیم                     470 میلی گرم
ویتامین آ                    6000 واحد
ویتامین ب 1              0/1 میلی گرم
ویتامین ب 2              0/2 میلی گرم
ویتامین ب 3              0/6 میلی گرم
ویتامین ث                40 میلی گرم
خواص داروئی:
برگ اسفناج از نظر طب قدیم ایران کمی سرد و تر است و برخی عقیده دارند که متعادل است یعنی نه سرد است و نه گرم .
1) برگ اسفناج منبع غنی ویتامین A ، B3 ، C و آهن و پتاسیم می باشد .
2) بدن را قلیایی می کند .
3) خنک کننده است و برای پائین آوردن تب مفید است .
4) ورم روده کوچک را رفع می کند .
5)برای ورم ریه مفید است .
6)ملین است و یبوست را برطرف می کند .
7)برای لاغر شدن و وزن کم کردن مفید است .
8) اسفناج بدلیل داشتن ماده ای بنام اسپیناسین هضم غذا را تسریع می کند . این ماده باعث تحریک معده و ازدیاد ترشحات آن می شود .
9) خوردن اسفناج در رفع تشنگی موثر است .
10)برای از بین بردن ورم و درد گلو مفید است .
11) برای رفع سرفه های خشک برگ اسفناج را با حو پوست کنده و روغن بادام بپزید و بخورید .
12)آش اسفناج با گشنیز برای سردردهایی که ناشی از سوء هاضمه و اختلال دستگاه گوارشی است مفید می باشد .
13)اگر آش اسفناج را ب آب لیمو و سماق و یا آب غوره بخورید سردردهای ناشی از اختلال کیسه صفرا را برطرف می کند .
14) خوردن اسفناج از سطان جلوگیری می کند مخصوصا در افرادی که به مصرف الکل و سیگار دست دارند .
15)حقیقات دانشمندان نشان داده است که اسفناج در پیشگیری سرطان روده بزرگ ، معده ، پروستات ،‌حنجره و رحم موثر است .
16)اسفناج کلسترول خون را پائین می آورد .
17)بهترین دارو برای کسانی است که مبتلا به کم خونی هستند .
18) اسفناج مانند جارو روده بزرگ را تمیز می کند .
19)ترشحات لوزالمعده را افزایش می دهد .
20)اسفناح سبزی مفید برای تقویت اعصاب است .
21)اسفناج پته برای رفع بیماری آسم و گرفتگی صدا بسیار موثر است .
22)رماتیسم و نقرس را درمان می کند .
23)برای زیاد کردن شیر در مادران شیر ده موثر است .
24) سابقا نوعی شربت از اسفناج تهیه شد که در معالجه خونریزیها و کم خونی از آن استفاده می کردند .
25) تخم اسفناج ملین و خنک کننده است .
26)تخم اسفناج برای برطرف کردن ورم کبد و یرقان مفید است .
27)اسفناج تعداد گلبولهای قرمز خون را افزایش می دهد .
28) اسفناج چون دارای کلروفیل است عضلات روده را تحریک کرده و تخلیه مدفوع را آسان می کند .
29) اگر کسی مبتلا به حبس البول یعنی بند آمدن ادرار است می تواند با مخلوط نصف فنجان آب اسفناج این ناراحتی را درمان کند . با همان مقدر روغن بادام یا روغن زیتون مخلوط کرده و باو بدهید .
30)اسفناج را در سالاد خود بریزید و میل کنید .
طرز استفاده:
به مبحث نسخه پیچی گیاهان دارویی برای بیماری مورد نظر مراجعه نمایید

مضرات :
اسفناج بعلت داشتن اگزالات برای بیماران مبتلا به ورم مفاصل و سنگهای کلیه و مثانه مناسب نیست ضمنا آنهائیکه سرد مزاج هستند باید اسفناج را با ادویه گرم نظیر زنجبیل و هل میل نمایند .

 

اسفناج  Spinach
نام علمی   Spinacia oleracea 

   
کلیات گیاه شناسی
اسفناج گیاه بومی ایران است و از اوائل قرن اول میلادی کم کم به نقاط دیگر دنیا راه یافت . بطوریکه در تاریخ مسطور است اسفناج در قرن هفتم در چین و در قرن دوازدهم در اسپانیا کشت میشده است . کشت اسفناج در سال 1806 در آمریکا شروع شد .
اسفناج گیاهی است یکساله درای ساقه ای راست به ارتفاع نیم متر که برگهای آن پخن و نرم مثلثی شکل برنگ سبز می باشد . اسفناج نسبت به سرمای زمستان مقاوم است .
دو نوع اسفناج وجود دارد که بنام پائیزه و بهاره نامیده می شود . اسفناج بهاره در فصل بهار کاشته می شود و به اسفناج انگلیسی معروف است . نوع پائیزه آن که به خاک بسیار غنی احتیاج درد در پائیز کاشته می شود . گلهای اسفناج برنگ سبز کمرنگ می باشد .
اسفناج چون درای مواد غذایی فراوانی است کشت آن امروز در تمام نقاط دنیا معمول است .
ترکیبات شیمیایی:
اسفناج از نظر داشتن ویتامین B3 بسیار غنی است و بنابراین داروی مهمی برای برطرف کردن بیماری پلاگر است .( پلاگر یک نوع بیماری است که بعلت کمبود ویتامین B3 در بدن تولید می شود و نشانه های ضعف بدن ، تشنج ، اختلال در دستگاه هاضمه و بوجود آمدن لکه های قرمز روی بدن است .)
ضمنا در اسفناج مقدر زیادی آهن ، ید ، لسیتین ، کلروفیل ، کاروتن ، اسید اگزالیک و اسید ارسنیک وجود دارد در صد گرم اسفناج خام مورد زیر موجود است :
انر‍‍‍ژی                       20 کالری
آب                           90 گرم
پروتئین                      3 گرم
چربی                       0/3 گرم
مواد نشاسته ای        3/5 گرم
کلسیم                     90 میلی گرم
فسفر                       50 میلی گرم
آهن                          3/2 میلی گرم
سدیم                       70 میلی گرم
پتاسیم                     470 میلی گرم
ویتامین آ                    6000 واحد
ویتامین ب 1              0/1 میلی گرم
ویتامین ب 2              0/2 میلی گرم
ویتامین ب 3              0/6 میلی گرم
ویتامین ث                40 میلی گرم
خواص داروئی:
برگ اسفناج از نظر طب قدیم ایران کمی سرد و تر است و برخی عقیده دارند که متعادل است یعنی نه سرد است و نه گرم .
1) برگ اسفناج منبع غنی ویتامین A ، B3 ، C و آهن و پتاسیم می باشد .
2) بدن را قلیایی می کند .
3) خنک کننده است و برای پائین آوردن تب مفید است .
4) ورم روده کوچک را رفع می کند .
5)برای ورم ریه مفید است .
6)ملین است و یبوست را برطرف می کند .
7)برای لاغر شدن و وزن کم کردن مفید است .
8) اسفناج بدلیل داشتن ماده ای بنام اسپیناسین هضم غذا را تسریع می کند . این ماده باعث تحریک معده و ازدیاد ترشحات آن می شود .
9) خوردن اسفناج در رفع تشنگی موثر است .
10)برای از بین بردن ورم و درد گلو مفید است .
11) برای رفع سرفه های خشک برگ اسفناج را با حو پوست کنده و روغن بادام بپزید و بخورید .
12)آش اسفناج با گشنیز برای سردردهایی که ناشی از سوء هاضمه و اختلال دستگاه گوارشی است مفید می باشد .
13)اگر آش اسفناج را ب آب لیمو و سماق و یا آب غوره بخورید سردردهای ناشی از اختلال کیسه صفرا را برطرف می کند .
14) خوردن اسفناج از سطان جلوگیری می کند مخصوصا در افرادی که به مصرف الکل و سیگار دست دارند .
15)حقیقات دانشمندان نشان داده است که اسفناج در پیشگیری سرطان روده بزرگ ، معده ، پروستات ،‌حنجره و رحم موثر است .
16)اسفناج کلسترول خون را پائین می آورد .
17)بهترین دارو برای کسانی است که مبتلا به کم خونی هستند .
18) اسفناج مانند جارو روده بزرگ را تمیز می کند .
19)ترشحات لوزالمعده را افزایش می دهد .
20)اسفناح سبزی مفید برای تقویت اعصاب است .
21)اسفناج پته برای رفع بیماری آسم و گرفتگی صدا بسیار موثر است .
22)رماتیسم و نقرس را درمان می کند .
23)برای زیاد کردن شیر در مادران شیر ده موثر است .
24) سابقا نوعی شربت از اسفناج تهیه شد که در معالجه خونریزیها و کم خونی از آن استفاده می کردند .
25) تخم اسفناج ملین و خنک کننده است .
26)تخم اسفناج برای برطرف کردن ورم کبد و یرقان مفید است .
27)اسفناج تعداد گلبولهای قرمز خون را افزایش می دهد .
28) اسفناج چون دارای کلروفیل است عضلات روده را تحریک کرده و تخلیه مدفوع را آسان می کند .
29) اگر کسی مبتلا به حبس البول یعنی بند آمدن ادرار است می تواند با مخلوط نصف فنجان آب اسفناج این ناراحتی را درمان کند . با همان مقدر روغن بادام یا روغن زیتون مخلوط کرده و باو بدهید .
30)اسفناج را در سالاد خود بریزید و میل کنید .
طرز استفاده:
به مبحث نسخه پیچی گیاهان دارویی برای بیماری مورد نظر مراجعه نمایید

مضرات :
اسفناج بعلت داشتن اگزالات برای بیماران مبتلا به ورم مفاصل و سنگهای کلیه و مثانه مناسب نیست ضمنا آنهائیکه سرد مزاج هستند باید اسفناج را با ادویه گرم نظیر زنجبیل و هل میل نمایند .

 

شوید Anethum graveolens
گیاهی است علفی، یکساله ، معمولی، برنگ سبز با ریشه‌ای نازک دوکی شکل با ارتفاع 40-120 سانتی‌متر ، لوله‌ای شیاردار و منشعب.
میوه‌ها بیضوی یا گرد و مسطح به طول و عرض تا 4 میلی‌متر که از دو بخش تشکیل شده است.
پراکنش : این گیاه در اکثر نقاط ایران بعنوان یکی از سبزیجات رایج کاشته می‌شود.
خواص : تخم شوید به عنوان مدر، زیاد کنندة شیر مادر، لاغر کننده و پایین آورندة چربی خون و مصرف سنتی دارد.

شاهدانه Cannabis
 گیاهی علفی و سالانه با ساقه‌ای ضخیم و راست و برگهای پنجه‌ای است. میوة آن خشک، به رنگ خاکستری- سبز و براق می‌باشد.
موطن اصلی این گیاه هندوستان است. از این گیاه برای تهیه داروهای آرام کننده سیستم اعصاب که در بیماریهایی از قبیل فشارهای عصبی، اضطراب بیش از حد، کار فکری زیاد، میگرن، سرفه‌های آسمی و برای بیحسی موضعی در دندانپزشکی بکار می‌رود استفاده می‌شوند.

سیاه دانه Nigella Sativa 
 گیاهی است یکساله، با ساقه‌های راست و شاخه‌دار است که در انتهای این ساقه گلهای تکی با گلبرگهای سفید و آبی می‌رویند. میوه آن به صورت کپسولی است. که در آن دانه‌های سیاه و معطری قرار دارد. موطن اصلی این گیاه جنوب اروپا و آسیای غربی بوده است. دانة آن محتوی خصوصاً ساپونین، اسانس روغنی، یک عصاره تلخ بنام نیژلین و تانن می‌باشند. این مواد مسهل صفرا، مدر و تحریک کننده غدد شیری است. همچنین عضله صاف را منبسط نموده و ضدانگل می‌باشد.

شاهدانه Cannabis
 گیاهی علفی و سالانه با ساقه‌ای ضخیم و راست و برگهای پنجه‌ای است. میوة آن خشک، به رنگ خاکستری- سبز و براق می‌باشد.
موطن اصلی این گیاه هندوستان است. از این گیاه برای تهیه داروهای آرام کننده سیستم اعصاب که در بیماریهایی از قبیل فشارهای عصبی، اضطراب بیش از حد، کار فکری زیاد، میگرن، سرفه‌های آسمی و برای بیحسی موضعی در دندانپزشکی بکار می‌رود استفاده می‌شوند.

زیره سیاه

زیره گیاهی است علفی و دو ساله، به ارتفاع 60 سانتی متر. ساقه های زیره تو خالی، شیاردار و از قاعده، دارای انشعاباتی است. برگ های این گیاه دارای بریدگی زیاد است، به طوری که به صورت نخ مانند درآمده و به رنگ سبز روشن می باشند.

برگ هایی که در قاعده ی گیاه قرار دارند، دارای دم برگ کوتاه و غلاف مانند هستند. گل های این گیاه، کوچک، سفید و گاهی صورتی، به صورت مجتمع چتر مرکب هستند. میوه های زیره، کشیده و نوک تیز، به طول تا 6 میلی متر و به رنگ قهوه ای و گاهی قهوه ای شکلاتی یا مایل به زرد می باشند. تمام قسمت های گیاه به ویژه میوه ها، دارای بوی خوب و معطر هستند. قسمت مورد استفاده ی زیره، میوه های آن است که به طور مستقیم از آن و یا از اسانس آن، استفاده های بسیار زیاد به عمل می آید.ترکیبات مهم

زیره ی سیاه حدود 7-3 درصد اسانس دارد. بیش تر اوقات دانه ها را قبل از رسیدن کامل، برداشت می کنند که در این صورت، دارای درصد بالایی اسانس خواهند بود. ماده ی اصلی اسانس، کارون(CARVONE) است که تا 65 درصد اسانس را تشکیل می دهد.

لیمونن، ماده ی مهم دیگر اسانس می باشد که تا 50 درصد اسانس را ممکن است تشیکل دهد. ترکیبات دیگر، شامل 20 -10 درصد روغن ثابت، 20 درصد پروتئین، 20 درصد قندها و مقداری فلاوونویید هستند.

اثرات مهم

مقوی معده ، محرک اشتها، محرک ترشح غدد معده، ضد نفخ، ضد اسپاسم، معرق و ضد قارچ است و در طب عوام، از آن به عنوان شیرافزا استفاده می شود.

یکی از مصارف مهم زیره، به عنوان چاشنی و ادویه در صنایع غذایی است.

طریقه و میزان مصرف

تهیه چای:

بر روی 1 تا 5 گرم میوه ی خرد شده، یک استکان یا یک لیوان آب در حال جوش می ریزیم و حدود 15 دقیقه می گذاریم بماند. البته بهتر است درب آن بسته باشد. سپس آن را صاف کرده و میل می کنیم.

از زیره، محصولاتی به صورت تنتور و به شکل قطره وجود دارد که به عنوان ضد نفخ، ضد درد و ضد اسپاسم، مصرف زیادی دارد. میزان مصرف این گونه فراورده ها، بر حسب کارخانه ی سازنده و غلظت دارو در راهنمای همراه دارو ذکر گردیده است.

نگه داری

چون اسانس ها فرار هستند، لذا باید میوه ها را موقع استفاده، خرد یا آسیاب کرد تا از هدر رفتن آنها جلوگیری شود. هم چنین چون اسانس ها جزو حلال های بسیار خوب بوده و ظروف پلاستیکی را سوراخ می نمایند، لذا باید برای نگه داری، از ظرف فلزی یا شیشه ای رنگی استفاده شود.

مهم ترین اثرات گزارش شده از زیره سیاه تا کنون عبارت اند از: ضد کرم، ضد کم خونی، ضد باکتری، ضد سرطان، ضد حساسیت(آنتی هیستامین)، ضد التهاب، ضد قارچ، ضد عفونی کننده، ضد اسپاسم، ضد نفخ، قاعده آور، خلط آور، شیرافزا، محرک، مقوی معده و کرم کُش.

نکات ضروری

تا کنون از عوارض جانبی و محدودیت مصرف زیره ی سیاه، گزارشی به چاپ نرسیده است.

قسمت مورد استفاده ی زیره ی سیاه، در حقیقت میوه ی آن است که در عوام به دانه نیز مشهور شده است.

قسمت عمده ی محصول زیره ی ایران، مربوط به میوه ی گیاهی به نامی زیره کوهی(Bunium Persicum) می باشد که از نظر ظاهری، به زیره ی سیاه شبیه است، در صورتی که محصول زیره ی سیاه موجود در ایران محدود بوده و گیاه مربوطه در مناطقی از جمله مازندران، گیلان، آذربایجان، همدان، کرمان، تهران و قزوین رویش دارد.

استفاده از زیره به طور مستقیم و یا از پودر آن، اثراتی شبیه فراورده های صنعتی آن دارد.

دکتر محمد حسین صالحی سورمقی- متخصص فارماکوگنوزی

استاد دانشکده ی داروسازی تهران

 

 

گیاه آویشن کوهی

آویشن کوهی یکی از گیاهان زیبا و معطر است که در اکثر مناطق معتدله رویش دارد. نمونه اهلی این گیاه آویشن شیرازی است که بصورت کشت داده شده مورد بهره برداری قرار می گیرد و در شیراز کشت می شود.

از نظر شکل ظاهری و طعم این دو نوع آویشن با هم فرق دارند. البته خواص درمانی آویشن کوهی بسیار بیشتر از آویشن شیرازی است. 

این گیاه بوی بسیار مطبوع و مزه تندی دارد و به خاطر خاصیتش در شدت دادن به جریان خون، به هر عضوی که مالیده شود خون به آن طرف سرازیر می شود. برای ریزش مو، جوشانده این گیاه استفاده می شود تا جریان خون را در آن قسمت بیشتر کرده و پیاز مو تغذیه شود. این گیاه داروی بسیار خوبی برای دستگاه تنفسی و بیماریهایی از قبیل زکام، برونشیت، آسم، گریپ و .... است. همچنین این گیاه داروی خوبی برای معده می باشد و ناراحتیهای معده را از نظر هضم، نفخ به طور کلی برطرف می کند.  این گیاه از جمله گیاهان نیروزا است و همچنین ضد ترشح و ضد عفونت نیز می باشد.برای مصرف این گیاه تقریباً ?0 گرم آن را با یک لیتر آب مخلوط می کنند و به صورت جوشانده مورد استفاده قرار می گیرد که مصرف خوراکی دارد. 

جوشانده 50 گرم از این گیاه به علاوه یک لیتر آب به صورت غلیظ برای مصرف موضعی مورد استفاده قرار می گیرد.

بابونه  :بابونه گیاهی است دائمی و کوچک بارتفاع تقریبا 30 سانتیمتر دارای بوئی معطر که در چمنزارها و اراضی شنی می روید . ساقه آن برنگ سبز مایل به سفید ، برگهای آن کوچک متناوب و دارای بریدگیهای باریک و نامنظم و پوشیده از کرک است . گلهای آن مجتمع در یک طبق که بطور منفدر در انتهای ساقه گل دهنده در تابستان ظاهر می شود . در هر طبق گلهای سفید در اطراف و گلهای زرد در قسمت وسط قرار دارند .  

ترکیبات شیمیایی:

گلهای بابونه دارای اسانس روغنی آنته مین ( Anthemine) تانن ، فیتوسترول و همچنین ماده ای تلخ بنام اسید آنته میک Anthemique Acid می باشد .  

خواص داروئی:

بابونه از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک است و از تقویت کننده های تلخ بحساب می آید .

جالینوس حکیم آنرا برای درمان تب و لرزهای نوبه ای بکار می برد .

1) یکی از مهمترین خواص بابونه درمان زخم معده و ورم معده است و این گیاه بآسانی این مرض را درمان می کند و آنهائیکه سالهاست با این مرض دست بگریبان هستند و از قرص های مختلف گران قیمت نظیر Lozac و Zantac و غیره استفاده می کنند می توانند با استفاده از بابونه خرج داروی خود را پس انداز کنند و همچنین سلامتی خود را بازیابند .

 

برای درمان زخم معده یک لیوان چای غلیظ بابونه درست کنید (4 قاشق چایخوری بابونه در یک لیوان آبجوش و یا چهار تا چای کیسه ای بابونه در یک قاشق لیوان آب جوش ) و صبح ناشتا هستید این لیوان چای را بنوشید و سپس در رختخواب به پشت دراز بکشید و بعد از چهار دقیقه بخوابید و البته بعد از یکربع ساعت می توانید صبحانه خود را میل کنید . این عمل را بمدت دو هفته ادامه دهید تا زخم و ورم معده بکلی شفا یابد.

2) بابونه اعصاب و قوای جنسی را تقویت میکند .

3) بابونه مقوی مغز است .

4)بابونه ادرار آور و قاعده آور است .

5)این گیاه ترشح شیر را در مادران شیر ده افزایش می دهد .

6)درمان کننده سردرد و میگرن است .

7)استفاده از بابونه سنگ مثانه را خرد و دفع می کند .

8)اگر کسی قطره قطره ادرار می کند به او چای بابونه دهید تا درمان شود .

9)بابونه درمان کننده کمی ترشحات عادت ماهیانه است .

10)برای درمان چشم درد ، بابونه را در سرکه ریخته و بخور دهید .

11)برای تسکین دردهای عضلانی چای بابونه بنوشید .

12)جویدن بابونه برای التیام زخم های درمان مفید است .

13)خوردن 5 گرم ریشه بابونه با سرکه رقیق محرک نیروی جنسی است ( ریشه بابونه گرم تر و خشک تر از گل بابونه است )

14)بابونه تب بر و تسکین دهنده درد است .

15)بابونه تقویت کننده معده است .

16)برای تسکین درد در هنگام دندان درآوردن بچه ها ، بآنها چای بابونه بدهید .

17)برای رفع بیخوابی و داشتن یک خواب آرام و راحت ، کافی است ده دقیقه قبل از اینکه به رختخواب بروید یک فنجان چای بابونه بنوشید .

18)بابونه درمان کننده بی اشتهایی است .

19)بابونه برای رفع ورم روده موثر است .

20)چای بابونه درمان کننده کم خونی است .

21)از بابونه برای رفع کرم معده و روده استفاده کنید .

22)بابونه تسکین دهنده دردهای عادت ماهیانه است .

23)بابونه برای رفع زردی مفید است .

24)حمام بابونه اثر نیرو دهنده درد . برای این منظور چند قطره اسانس بابونه را در وان حمام ریخته  مدت یکربع ساعت در آن دراز بکشید .

25)برای تسکین درد ، چند قطره اسانس بابونه را با یک قاشق روغن بادام مخلوطکرده و روی محل های دردناک بمالید درد را تخفیف می دهد .

26)اسانس بابونه مخلوط با روغن بادام برای رفع ناراحتی های پوستی نظیر اگزما ، کهیر و خارش مفید است .

27)برای رفع گوش درد و سنگینی گوش ، یک قطره روغن بابونه را در گوش بچکانید .

28)اسانس بابونه چون اثر قی آور درد در مورد مسمومیت های غذایی مصرف می شود .

29)روغن بابونه را برای از بین بردن کمردرد ، درد مفاصل و نقرس روی محل درد بمالید .

30)با چای بابونه اگر موهای بلند را بشوئید آنها را روشن تر و شفاف تر می کند .

31)آنهائیکه یائسه شده اند بهتر است همه روزه چای بابونه بنوشند زیرا اختلالات یائسگی را برطرف می کند .

32)بابونه ضد آلرژی است . 

طرز استفاده:

اسانس بابونه : حدود 0/8 تا 1 درصد اسانس در این گیاه وجود دارد که بوسیله تقطیر با بخار آب بدست می آید . رنگ این اسانس آبی روشن است ولی در اثر کهنه شدن برنگ زرد مایل به قهوه ای در می آید . بوی این اسانس بسیار قوی و طعم آن معطر و سوزانده است . اسانس بابونه در عطر سازی و برای معطر کردن غذاها بکار می رود .

چای بابونه با دم کرده بابونه : برای درست کردن چای بابونه یک قاشق چایخوری گیاه بابونه خشک را در یک فنجان آب جوش ریخته و بمدت 5 دقیقه بگذارید دم بکشد .

روغن بابونه با روغن زیتون : گل خشک بابونه را با  برابر وزنش روغن زیتون مخلوط کرده و روی آتش ملایم بگذاریدتا دم بکشد ( نباید بجوشد ) و گاه گاه آنرا هم بزنید . سپس آنرا از روی آتش بردارید و بگذارید تا مدت 24 ساعت بحال خود بماند . سپس آنرا از صافی با فشار در کرده و در شیشه ای دربست نگهدری کنید ( برای نفخ شکم و قولنج آنرا روی شکم بمالید )

روغن بابونه : برای تهیه روغن بابونه مقدری از گل خشک بابونه را با چهار برابر وزن آن روغن کنجد مخلوط کرده و سپس باندازه دو برابر گل بابونه بآن آب اضافه کنید . آنرا روی چراغ گذاشته و بگذارید بجوشد تا اینکه آب آن بکلی تبخیر شود و فقط روغن باقی بماند البته باید دقت کرد که روغن نسوزد .