آيت الله سيد محمد باقر ابطحي اصفهاني فرمودند:
« شبي در عالم رؤيا ديدم فضاي مابين قم و مسجد جمکران گويا تمام چمن زار است و داراي درختهاي سبز که مهتاب بر آن مي تابيد و نهرهاي آب در آن جريان داشت. درختي را ديدم که داراي شاخه هاي بسيار جذاب و سرسبز و صداي روح بخشي از ميان آن به گوش مي رسيد که به ذهنم خطور کرد، صداي حضرت داود ـ عليه السلام ـ است.
در وسط آن درخت، جايگاهي بود که در آنجا آقايي نشسته و به نظرم آمد که اين آقا حضرت بقية الله الاعظم امام زمان ـ عليه السلام ـ است.
صحبتي را به ميان آوردم که از ذکر آن معذورم، زيرا اشاره به عهد و پيماني بود و سپس عرض کردم: چه کنم که به شما قرب پيدا کنم؟ به زبان فارسي فرمود:
« عملت را عمل امام زمان قرار بده. »
من به خاطرم اين معني رسيد، يعني، آنچه را به ذهنت مي آيد اگر امام زمان بود، عمل مي کرد، تو هم همان را عمل کن. به عربي به حضرت عرض کردم:
و هو الامل. يعني: اين آرزوي من است.

گفتم: چه کنم که در اين امر موفق باشم؟ به عربي جواب فرمود:
الاخلاص في العمل.
از خواب بيدار شدم، چراغ خاموش بود، قلم و دفتر حاضر کردم و آن دو جمله سؤال و جواب را نوشتم.
فردا درباره اين دو جمله سؤال و جواب، فکر کردم به نظرم آمد: در جمله اول، حقيقت تشيع که پيروي از امام به حق باشد نهفته و در جمله دوم، راه موفقيت را که همان توحيد ذاتي و عملي باشد يافتم، اين دو جمله توصيه حضرت بود که براي من و همگان عبرت است ».
http://www.salehin.com/fa/tasharofat/royaha/index.htm