سفارش تبلیغ
صبا ویژن

نگاهی به اسم او

بسم الله الرحمن الرحیم ولاحول ولا قوه الا بالله العلی العظیم

 

 

 

 

 

 

 

 

 خاصیت ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی هندوانه

هندوانه نه فقط میوه بسیار مناسبی برای روزهای داغ تابستان و برطرف کردن عطش افراد است، بلکه می تواند به فرو نشاندن التهاب ناشی از مشکلاتی چون آسم، تصلب شرایین ، دیابت ، سرطان روده و آرتروز نیز کمک کند.  
هندوانه شیرین و آبدار در واقع با تعدادی از مهم ترین انواع آنتی اکسیدان ها در طبیعت بسته بندی شده است. هندوانه منبعی سرشار از ویتامین سی (C) و نیز منبع غنی از ویتامین آ (A) به ویژه بتاکاروتن است. علاوه بر همه این هــا عمده اهمیت هندوانه به دلیل وجــود یک آنتـی اکسیــدان بسیار قدرتمنــد بــه نــام لیکوپن است. ایـن آنتی اکسیدان قدرتمند در سرتاسر بدن حرکت کرده و رادیکال های آزاد را خنثی می کند. رادیکال های آزاد موادی دربدن هستند که می توانند آسیب زیادی به بدن وارد کنند.این ترکیبات می توانند کلسترول موجود درخون را اکسید کرده و باعث چسبیدن آن به دیواره های رگ های خونی شوند که این حالت منجر به بروز سکته هـای مغزی یــا قلبی می شود.
 


تخمه آفتابگردان از جمله مغزهای چربی است که نه‌ تنها به عنوان آجیل و تنقلات، بلکه در غذاها و به ‌خصوص سالادهای مختلف مورد استفاده قرار می ‌گیرد.
تخمه‌ را به صورت تازه، خشک و بو داده مصرف می ‌کنند که البته نوع بوداده آن با نمک و کمی آبلیمو بسیار خوشمزه است.
علاوه بر مصرف مغز تخمه‌ آفتابگردان، از روغن آن به صورت مایع برای پخت و پز نیز استفاده می ‌کنند.
در ضمن کره آن هم به دو صورت مارگارین و کره تخمه آفتابگردان (مانند کره بادام‌زمینی) یافت می‌ شود.
جالب‌تر اینکه پرندگان هم مانند ما انسان‌ها به این مغز خوشمزه علاقه‌مندند و به عنوان غذا از آن استفاده می ‌کنند.
خواص غذایی
روغن آفتابگردان، 66 درصد چربی غیر اشباع اسیدلینولئیک دارد.
علاوه بر آن، این تخم منبعی غنی از فیبر، پروتئین، ویتامین E ، ویتامین B، ویتامین A و مواد معدنی مختلف مانند پتاسیم، منیزیم، آهن، فسفر، سلنیوم، کلسیم و روی است.
در ضمن تخمه آفتابگردان کم‌کالری بوده و کلسترول خون را پایین می ‌آورد.
خواص درمانی
- مصرف تخمه آفتابگردان برای رفع ناراحتی‌های برونش، حنجره، مشکلات ریوی و همچنین صاف شدن صدا مؤثر است.
علاوه بر این، خوردن آن را برای تسکین سرفه هنگام ابتلا به سرماخوردگی و به اصطلاح نرم شدن سینه هم توصیه می‌ کنند.
- مهم‌ترین خاصیت درمانی تخمه آفتابگردان که از قدیم‌الایام نیز به آن معروف بوده، تقویت‌ چشم و بینایی انسان است؛ البته نباید در خوردن آن افراط کنید.
- اگر از التهاب مفاصل (آرتریت) در رنج هستید، تخمه آفتابگردان بخورید

 


سیب‏زمینى و خواص آن      ابوالفضل امیردیوانى       نروید بر زمین هرگز گیاهى   که ننوشته‏ست بر برگش دوایى        نظامى

فایده‏ها  :منبع سرشار از ویتامین‏هاى «ث» و «ب6»، پتاسیم و سایر مواد کانى است. یک ماده غذایى ارزان، مغذى، توپُر و نشاسته‏اى مى‏باشد. به بیشتر غذاها، طعم مى‏دهد.

زیان‏ها: غالبا با چربى و سدیم همراه است. سیب‏زمینى سبز و نارس و جوانه‏زده ممکن است داراى سولانین (ماده‏اى سمى) باشد. هر چند سیب‏زمینى اغلب با نام ایرلند همزاد است، ولى بومى رشته‏کوههاى آند بوده و بومیان پرویى، نخستین بار دست‏کم چهار هزار سال پیش آن را کاشتند. کاشفان اسپانیولى، در دهه 1500 سیب‏زمینى را در اروپا عرضه کردند به طورى که منبع غذایى ثابت تنگدستان شد. امروزه سیب‏زمینى در سرتاسر جهان کاشته مى‏شود و در واقع بزرگ‏ترین و باصرفه‏ترین محصول گیاهى دنیاست. از نظر بیشتر آمریکاییان، فرآورده یادشده، عنصر اصلى برنامه غذایى شمرده مى‏شود که معمولاً به صورت‏هاى فرآورى‏شده بوده و در این صورت غنى از چربى و نمک است. چند نوع سیب‏زمینى هست، ولى سیب‏زمینى هندى و سیب‏زمینى شیرین در زمره آنها نیستند. در عوض سیب‏زمینى سفید هم جزء خانواده تاجریزى و مربوط به تیره فلفل و گوجه‏فرنگى است. سیب‏زمینى به طرز شگفت‏انگیزى مقوى و کم‏کالرى است. اگر پخته آن با پوست خورده شود، سرشار از کربوهیدرات مرکب و الیاف گیاهى مى‏باشد. یک سیب‏زمینى متوسط (پوست‏دار) 25 میلى‏گرم ویتامین «ث» به دست مى‏دهد که فزون‏تر از 40 درصد مقدار مجاز خوراکى توصیه شده (آر دى اى) ویژه بزرگسالان، توأم با 20 درصد میزان مزبور از ویتامین «ب6»، 10 درصد مقدار مجاز خوراکى توصیه شده نیاسین، آهن و منیزیم، 480 میلى‏گرم پتاسیم و میزان متوسط روى است. طعم و محتواى غذایى سیب‏زمینى بر حسب شیوه پخت آن، فرق مى‏کند. بسیارى از مردم فکر مى‏کنند که سیب‏زمینى چاق‏کننده است، ولى باید دانست که این موضوع تنها موقعى صحت دارد که سیب‏زمینى سرخ شده و با کره و چاشنى (سس) غنى خورده شود. یک سیب‏زمینى پخته متوسط یا آب‏پز بین 60 تا 100 کالرى و اندکى پروتئین دارد و تقریبا بدون چربى است. اگر همان سیب‏زمینى به صورت سرخ کرده (چیپس) در آید، از 450 تا 500 کالرى و تا 25 گرم چربى برخوردار مى‏باشد. 115 گرم سیب‏زمینى سرخ کرده خلالى‏شکل داراى تقریبا 300 کالرى و 15 تا 20 گرم چربى است. یک پیمانه سیب‏زمینى له شده (پوره)  همراه با شیر، حدود 130 کالرى فراهم مى‏سازد. در صورتى که یک پیمانه سیب‏زمینى آمیخته با نان برشته و پنیر و طبخ شده در شیر و خرده نان 355 کالرى داراست. سیب‏زمینى سرخ کرده خلالى‏شکل و دیگر انواع سیب‏زمینى فرآورى شده پیوسته نمک‏اندوداند. موقع آماده‏سازى سیب‏زمینى، بهتر این است که پوستش کنده نشود زیرا بخش اعظمى از مواد مغذى آن نزدیک رویه‏اش قرار دارند. به جاى این عمل، سیب‏زمینى را با یک بُرس گیاهى زیر شیر آب ساییده و بشویید. اگر پوست آن را مى‏گیرید، سعى کنید تا سر حد امکان لایه نازکى بردارید. سیب‏زمینى خام، به محض تکه تکه کردن، پوست کَندن و قرار گرفتن در معرض اکسیژن، بى‏رنگ مى‏شود بنابراین آن را فورا بپزید یا در آب آمیخته با سرکه یا آبلیمو بگذارید. پختن، بخارپز کردن و یا نهادن در موج‏پز (میکروویو) بیشترین مقدار مواد مغذى آن را حفظ مى‏کند. پیش از پختن یا موج‏پز کردن، پوست سیب‏زمینى را سوراخ کنید تا از وا رفتن آن خوددارى شود. چنانچه سیب‏زمینى را آب‏پز مى‏کنید، پوستش را نگیرید، تا آنجایى که امکان دارد براى این کار از آب اندکى استفاده کرده و سیب‏زمینى را در ظرف سربسته‏اى بپزید. باید توجه داشت که ضمن آب‏پز شدن سیب‏زمینى، برخى مواد مغذى به ویژه ویتامین «ث» آن از بین مى‏رود. جهت بازیافت قسمتى از مواد مغذى هدر رفته، مى‏توان آب سیب‏زمینى را به سوپ یا غذاى آب‏پز افزود یا آن را براى پختن نان حلقه‏اى مصرف نمود. موقع خرید سیب‏زمینى، دقت کنید که سفت بوده، دکمه‏هاى کمى داشته و فاقد لکه‏هاى سیاه باشد. از انتخاب سیب‏زمینى‏هایى که روى پوست‏شان ته رنگ سبز دارند، بپرهیزید و هر گونه جوانه‏ها را از آن برطرف سازید زیرا تلخ‏مزه‏اند و ممکن است سولانین داشته باشند که ماده‏اى زهرآگین است و احتمال دارد موجب بروز شکم‏روش (اسهال)، دل‏درد و خستگى گردد. سیب‏زمینى را در جاى تاریک و خنک نگه دارید نه در یخچال. نشاسته در دماى زیر 45 درجه فارنهایت به مواد قندى بدل شده و سیب‏زمینى مزه عجیبى پیدا مى‏کند. سیب‏زمینى و پیاز را کنار هم نگذارید زیرا اسیدهاى موجود در پیاز، به گندیدگى سیب‏زمینى و برعکس کمک مى‏کند.  دانستنى‏هاى فزون‏تر در باره سیب‏زمینى : سیب‏زمینى گیاهى است از تیره بادنجانیان که داراى برگ‏هاى مرکب، بریده و گل‏هاى سفید یا بنفش است. داراى ساقه‏هاى زیرزمینى خوراکى که حاوى اندوخته نشاسته‏اى فراوان است. این گیاه انواع مختلف دارد که آنها را به زودرس، دیررس و میانه‏رس تقسیم مى‏کنند و بر حسب استفاده گیاه یاد شده به سیب‏زمینى خوراکى، علوفه‏اى و صنعتى (جهت استفاده در تهیه الکل یا نشاسته و قند) تقسیم مى‏شود. انواع دیگر سیب‏زمینى عبارتند از: سیب‏زمینى شیرین، سیب‏زمینى ترشى، سیب‏زمینى پشندى، سیب‏زمینى استانبولى، سیب‏زمینى هندى و غیره ... که به تناسب فصل از بهار تا پاییز به بازار عرضه مى‏شوند و همگى داراى اندوخته نشاسته‏اى فراوانند و در اغذیه و صنعت از آن استفاده مى‏شود. خواص درمانى  :  سیب‏زمینى علاوه بر نشاسته که قسمت عمده‏اش را تشکیل مى‏دهد، داراى آب فراوان و املاح معدنى، اسیدهاى آلى، آنزیم‏ها و ویتامین‏هاى مختلف مى‏باشد. از این گیاه، نشاسته‏اى موسوم به فکول(1) تهیه مى‏کنند که نسبت به نشاسته گندم، شفاف‏تر و روان‏تر است. با توجه به ترکیب غذایى که داراست، ماده غذایى مفید، سالم، نیروبخش و زودهضم بوده و مصرف آن براى مبتلایان به مرض قند نیز زیان‏بخش نمى‏باشد. در معالجه اسهال، ورم روده، زخم معده و التهاب دستگاه هاضمه مى‏توان از آب سیب  ‏زمینى خام به طور طبیعى و یا همراه با آب کرفس و یا از جوشانده سیب‏زمینى به صورت تنقیه استفاده نمود. اگر سیب‏زمینى آب‏پز را آمیخته با گیاهان و دانه‏هاى لعاب‏دار مانند قدومه یا اسپرزه و غیره به شکل جوشانده در آورند و ضمادش را بر روى ورم‏ها، التهاب‏هاى سطحى، کوبیدگى‏ها، ضرب‏خوردگى‏ها، ورم حاد انگشتان قرار دهند، اثر شفابخش دارد. براى تسکین سوختگى‏هاى بدن، خراش‏هاى سطحى پوست و بیمارى اگزما مى‏توان گرد سیب‏زمینى خام رنده‏شده را در محل قرار دهند و روزى چند مرتبه هم تعویض کنند، اثر شفابخش دارد. وقتى سیب‏زمینى در برابر نور قرار مى‏گیرد، به تدریج زیر پوست آن سبزرنگ مى‏شود و همراه با این حالت، سمى در سیب‏زمینى ایجاد مى‏گردد به نام «سولانین» و نیز وقتى سیب‏زمینى جوانه مى‏زند، این سم پدید مى‏آید. در این صورت خوردن سیب‏زمینى مسمومیت مى‏آورد که نشانه‏هاى آن عبارت از: سردرد، سرگیجه، استفراغ، دل‏پیچه و غیره است. بنابراین سیب‏زمینى گندیده را به هیچ وجه نباید مصرف کرد. قشر ضخیمى از آن را باید جدا کرد. چون سم بیشتر در بخش بیرونى سیب‏زمینى متراکم است. ولى مقدار «سولانین» موجود در غده خوراکى سیب‏زمینى خیلى کم بوده و از 1% نیز خیلى کمتر است، ضررى ندارد ولى اگر بیشتر گشته و به 5% برسد، در این حالت خوردن سیب‏زمینى نیز مسمومیت ایجاد مى‏کند. براى نگهدارى سیب‏زمینى در خانه بهتر است که آن را در حجم کم و درون جعبه چوبى ریخته و به دور از نور در انبار خنک نگهدارى کنند. در بعضى کشورها، سیب‏زمینى را در زمستان در خاک، سیلو مى‏کنند و یا در برخى جاها در کوه، زاغه‏هایى مى‏کَنند و سیب‏زمینى را در داخل آنها انبار مى‏نمایند. برگ و ساقه، گل و میوه سیب‏زمینى سمى است و با خوردن آن، مسمومیت ایجاد مى‏شود اما در استعمال خارجى براى تسکین دردهاى روماتیسمى و عصبى به کار مى‏برند. سیب‏زمینى ترشى (میرالماسى)  سیب‏زمینى ترشى، گیاهى است پایا از تیره مرکبات که گل‏هایش شبیه گل‏هاى آفتابگردان است ولى طبق گل آن کوچک‏تر از آفتابگردان مى‏باشد و به علاوه داراى غده‏هاى زیرزمینى است و اصل و منشأ آن از آمریکاى شمالى بوده و از آنجا به نقاط دیگر دنیا راه یافته است و در ایران نیز پرورش مى‏یابد. غده‏هاى سیب‏زمینى ترشى که به نام اینولین است، به صورت خام در سرکه قرار داده و از آن ترشى تهیه مى‏کنند و براى درمان مبتلایان به مرض قند، نارسایى کلیه که ناشى از اوره خون زیاد است (اورومى)(2) و بر اثر مواد پروتئینى این امر حاصل شده است، مفید مى‏دانند. فواید دیگر سیب‏زمینى: 1ـ داراى مقدار زیادى ویتامین «آ»، «ب»، «ث»، نشاسته و مواد معدنى مى‏باشد. 2ـ به علت داشتن فسفر، تقویت‏کننده نیروى جنسى و مغز مى‏باشد. 3ـ به سبب دارا بودن ویتامین، براى قلب مفید است.

4ـ اگر رنده شده را به صورت مرهم بر روى سوختگى‏هاى سطحى بگذارید و این کار را دو ساعت به دو ساعت تکرار کنید، سوختگى به زودى التیام مى‏یابد. 5 ـ براى درمان ضرب‏خوردگى مى‏توان 200 گرم سیب‏زمینى پوست‏کنده را پخته و پس از له کردن، در پارچه نازکى بریزید و وقتى گرمى آن معتدل شد، به صورت مرهم، روى عضو ضرب‏خورده بگذارید.

6ـ مرهم پوره سیب‏زمینى، بیمارى جرب (خارش) را درمان مى‏کند، لذا باید 200 گرم آن را پوست بکَنید و آب‏پز کنید و پس از له کردن به صورت پوره در آورید و در پارچه نازکى ریخته و به محض ملایم شدن، روى محل مورد نظر قرار دهید. 7ـ رژیم غذایى با سیب‏زمینى، بیمارى قند را درمان مى‏کند. بنابراین مبتلایان به این مرض، باید آن را به صورت آب‏پز، پوره، سرخ کرده و تنورى مصرف کنند. 8ـ در معالجه اسهال، ورم روده و التهاب دستگاه هاضمه از جوشانده سیب‏زمینى به شکل تنقیه استفاده نمایید.

9ـ اگر سیب‏زمینى آب‏پز را با گیاهان یا دانه‏هاى لعاب‏دار (مانند قدومه، اسپرزه و غیره) به صورت جوشانده در آورند و مرهم آن را بر روى ورم‏ها و التهابات سطحى، کوبیدگى‏ها، ضرب‏خوردگى‏ها و ورم حاد انگشتان قرار دهند، اثر شفابخشى خواهد داشت. 10ـ اگر رنده شده یا گرد آن را در محل سوختگى‏هاى بدن، خراش‏هاى سطحى پوست، بیمارى اگزما قرار دهند و روزى چند مرتبه تعویض نمایند، آنها را تسکین خواهد داد 11ـ ضد کم‏خونى است. 12ـ جوشانده آن مخلوط با دم‏کرده شیرین‏بیان، ادرارآور است و براى اشخاصى که به سنگ کلیه و مثانه و بند آمدن ادرار مبتلا هستند، مفید است. 13ـ جوشانده برگ و گل آن به مقدار 30 گرم در یک لیتر آب، نوشابه‏اى به وجود مى‏آورد که به مقدار کمى داراى مواد مخدر و خواب‏آور است.

14ـ جوشانده 30 گرم برگ آن در یک لیتر آب، براى اشخاصى که مبتلا به روماتیسم و نقرس هستند، تجویز مى‏شود. 15ـ سبزى سالم و مفیدى است که مصرف آن براى مبتلایان به ورم مفاصل یا باد مفصل و افرادى که زیاد چاق شده‏اند و نباید چربى و روغن بخورند، تجویز شده است. 16ـ از سبزى‏هایى است که خیلى زود هضم مى‏شود.

17ـ با سیب‏زمینى رنده شده مخلوط با روغن زیتون، مرهمى مى‏توان تهیه نمود که براى معالجه مفاصل دردناک بسیار مفید است. 18ـ جوشانده برگ و گل سیب‏زمینى به مقدار 30 گرم در یک لیتر آب، براى اشخاص مبتلا به اسهال، تشنج و حملات عصبى مفید است. 19ـ غشاء معده را اصلاح مى‏کند و اسهال معمولى و اسهال خونى را درمان مى‏نماید.

20ـ به سبب داشتن مقدار زیادى مواد نشاسته‏اى، یک غذاى نیروبخش مى‏باشد. 21ـ آب سیب‏زمینى خام را در مورد زیادى ترشى عصیر معده، انواع زخم‏هاى معده و اسهال کودکان شیرخواره، تجویز کرده‏اند و نتایج بسیار خوبى هم از آن گرفته‏اند. 22ـ آب سیب‏زمینى خام براى درمان زخم معده مفید است. چون مزه سیب‏زمینى خام نامطبوع است، مى‏توان آن را با عسل یا آب گوجه‏فرنگى یا هویج مخلوط کرد و مصرف نمود. 23ـ اگر خام آن را رنده کرده و با روغن زیتون مخلوط کنند، براى معالجه بواسیر، مفید است.

24ـ چنانچه خام آن را رنده کرده و با روغن زیتون در آمیزند، براى مداواى زخم‏هاى ناشى از سوختگى، کورک و دمل‏هاى چرکى و زخم‏هاى ساق پا که بر اثر کمبود ویتامین «ث» ایجاد مى‏گردد، فایده دارد. هشدارها: 1ـ سیب‏زمینى پوست کنده، ویتامین «ث» خود را از دست مى‏دهد، لذا بهتر است سیب‏زمینى را با پوست بپزند و بعد از آن میل کنند.

2ـ براى آنکه سبز نشود، باید آن را در جایى خشک و تاریک یا وسط خاک رس نگاه داشت. 3ـ قسمت‏هاى سبز سیب‏زمینى داراى مواد سمى است. از همین‏رو، خوردن آن ایجاد اسهال و استفراغ مى‏کند، مردمک چشم را گشاد مى‏نماید، موجب سردرد و سرگیجه مى‏شود، چهره را برافروخته مى‏نماید و ایجاد تشنج و ضعف مى‏کند.

4ـ از مصرف سیب‏زمینى‏هاى جوانه‏زده و یا خیلى کهنه و پلاسیده باید خوددارى کرد. 5ـ سیب‏زمینى در محل چشم‏هاى خود داراى ماده‏اى سمى به نام «سولانین» است، لذا باید با دقت آن را پوست کنده و کاملاً چشم‏هاى آن را در آورد. 6ـ سیب‏زمینى پخته شده در آب، مثل پیه و دنبه، به روده مى‏چسبد و موجب ثقل معده مى‏گردد. ضمنا ویتامین «ث» خود را از دست مى‏دهد، ولى زیر خاکستر آتش اگر پخته شود، ویتامین‏هاى آن محفوظ مى‏ماند. 7ـ زیاد خوردن سیب‏زمینى، تعادل فکرى را به هم مى‏زند و روح را پژمرده مى‏سازد. ضمنا اگر خوب پخته نشود و یا با روغن سرخ گردد، هضم آن دشوار است. منابع: ــــــــــــــــــــــــــ

الف ـ انگلیسى:

1- Foods that Harm , foods that heal.

ب ـ فارسى:

1ـ رادپویا، على‏اکبر، شگفتى‏هاى غذادرمانى گیاهان، 1374.

2ـ نظرى، مرتضى، خواص سبزى‏هاى خوراکى (سبزى‏درمانى)، 1371.

پى‏نوشتها: ــــــــــــــــــــــــــ

1 ـ نشاسته، مواد نشاسته‏اى موجود در دانه و تخم.

2 ـ اورومى: اندوختگى موادى که معمولاً باید از ادرار دفع شوند، در خون دیده مى‏شود. بخصوص حالت مسمومیتى که در نفریت‏ها و چرک شدن دستگاه ادرارى پیش مى‏آید. این حالت با تهوع، استفراغ، سرگیجه، تشنجات و کُما مشخص مى‏شود.